Vaststellen vaderschap
Een week eerder had de moeder via haar advocaat het verzoek ingediend om het vaderschap vast te stellen. Dat deed zij uit naam van het meisje. Want de moeder kan dat alleen doen binnen vijf jaar na de geboorte van het kind. De advocaat van de moeder had gezegd dat het meisje niet bij deze zaak betrokken zou worden. Dit klopt echter niet. Als Bijzonder Curator behartig je alleen de belangen van het kind. Ik moest het meisje spreken om er achter te komen wat zij het liefste wilde. De moeder moest dus noodgedwongen aan het meisje vertellen wat er speelde. Toen de vader hoorde dat het kind helemaal niets wist van deze zaak, was hij ook daar zeer verbolgen over.
Vader wil dochter niet erkennen
Eerst ben ik met de moeder gaan praten. Zij had goede beweegredenen om het vaderschap te laten vaststellen. Dat wilde zij doen in het belang van het kind. Daarna heb ik met het meisje gesproken. Zij wilde het liefst dat haar vader haar zou erkennen. Vervolgens heb ik met de vader gepraat. Hij had een goede verstandhouding met zijn dochter. Had regelmatig contact met haar en was ook op verjaardagen van de partij. Hij wilde graag eerst met zijn dochtertje praten en aan het meisje uitleggen dat het niet aan haar lag dat hij haar niet wilde erkennen. Het meisje wilde echter niet met haar vader praten. Dat kon zij niet aan en leverde teveel stress op. Daar kreeg zij hoofdpijn van en maakte haar verdrietig.
Grote klap voor het meisje
Daarop heb ik haar vader weer gebeld. Hem verteld dat als hij het vaderschap niet zou erkennen, dit juridisch zou worden vastgesteld, bijvoorbeeld via DNA. Dat dit dus niets uitmaakte, maar dat dit wel een enorme klap voor het kind zou zijn. Dus heb ik hem gevraagd om nog eens heel zorgvuldig te overwegen of hij het kind toch niet zelf zou willen erkennen. In het belang van zijn dochter.
Dolgelukkig kind
Begin september volgde de zitting, waarbij de vader en moeder en hun advocaten aanwezig waren en ik namens het meisje. Tijdens de zitting is alles doorgenomen. Alle aanwezigen, maar in het bijzonder de rechter, speelden hierbij een hele goede rol. Na de inhoudelijke behandeling, werd de zitting geschorst. Daarna zei de vader dat hij bereid was het vaderschap te erkennen, zonder vooraf met zijn dochter te praten. Een grote stap voor de vader, waarvoor hij de complimenten van de rechter kreeg. Inmiddels is de vader samen met moeder en dochter naar de gemeente gegaan en heeft hij het kind officieel erkend. Op mijn aanraden hebben ze er zelfs een feestje van gemaakt. Eind goed al goed. Het meisje is dolgelukkig.