Visie

Eind april werd ik gevraagd om als Bijzonder Curator op te treden voor een meisje van 10 jaar. Een even lastige als unieke zaak. De moeder van het meisje wilde dat de vader zijn dochter zou erkennen. De vader voelde daar echter niets voor. Hij vond dat hij er elf jaar geleden was ingeluisd. Terwijl de moeder beweert dat hij wist dat zij toen bewust een risico hebben genomen. De vader stond op het standpunt dat hij zichzelf zou verloochenen als hij het kind zou erkennen. Want dat zou betekenen dat hij met de zwangerschap had ingestemd.

Voor mijn cliënte was het van het grootste belang dat haar naam gewijzigd werd van Yolanda in Jolanda. Als tiener had zij haar naam zelf al gewijzigd, maar ze heeft er nooit officieel werk van gemaakt. Zij liep tientallen jaren met een groot geheim rond. Durfde het tegen niemand te zeggen. Dat leidde voor haar tot hele vervelende situaties. Toen zij een keer in het ziekenhuis was opgenomen, hing er een bordje met “Yolanda” aan haar bed. Daarop vertelde ze tegen haar kinderen dat de verpleegsters haar naam verkeerd uit haar paspoort hadden overgenomen.

Een uithuisplaatsing is het ergste wat je moeder en kind kunt aandoen. Toch is dit het advies van Jeugdzorg aan de rechter. Dan klopt de jonge moeder ten einde raad bij mij aan. Het is 1 voor 12. Mijn cliënt vraagt haar moeder in februari 2014 de zorg voor haar toen 4-jarige dochtertje op zich te nemen. Zij heeft geen geld om zelf voor haar dochtertje te zorgen. Waar mogelijk neemt zij de zorg van haar moeder uit handen. Toch wordt het haar moeder te veel. Zonder overleg trekt zij aan de bel bij Jeugdzorg, die in januari 2015 een gezinsvoogd aanstelt.